Pa, Pa, Pa, Pa, Paaspop

O jee… Al heel, heel, heel erg lang niks geblogd. Zelfs zo’n tijd dat mijn zoekbalk de naam van dit blog niet meer weet. Shame on me, inderdaad. Dus nu een beginnetje om de schade in te halen. Er zijn leuke dingen gebeurd, gave feestjes geweest en voor de komende week is er genoeg te schrijven. Te beginnen bij Paaspop!

Het was koud, zoals het hoort op een Nederlands festival. Er was bier (drie keer hoera). En er waren modder en veren in de Barnyard area. Pardon, The Desperados Warehouse.
Dit was de zaterdag, met DJ’s Kolsch, Joris Voorn, Ganz, Guerilla Speakerz, Gorgon City en Dem Slackers, hardere stijlen komen voorbij bij Andy C en Modeselektor. Voor Reggae en Jungle: Boomshakalak en Congo Natty, Nederhop bij Typhoon. De kei- en keiharde John Coffey, Sick Of It All, Therapy? en zZz zorgen voor een mooie afwisseling. Nog meer gezelligheid is er met de vrolijke rock van The Miseries en brassband Gallowstreet en natuurlijk alle andere gekke, leuke gezellige mensen die ik vergeten ben. Maar ja, sommige hebben ook geen aankondiging nodig. Dus kijk lekker mee en haal die herinneringen op!

Popcolumn II

Onder andere na het maken van een item over het beleid qua live muziek in Den Bosch ontstond bij mij een soort dubio. Enerzijds had meneer Yildiz van de gemeente een punt: er worden veel vergunningen en ontheffing uitgedeeld voor muziek, het moet je alleen aanspreken, er is voor iedereen wat. Aan de andere kant wordt er zoveel geklaagd door allerlei groepen mensen, er zou te weinig te doen zijn en er worden te weinig uitzonderingen gemaakt. “Er kan hier niks”, is een veelgehoorde kreet.

Wie heeft er nu gelijk? Dit lijkt geen moeilijke vraag. In Den Bosch zijn de tweede helft van oktober volgens het VVV negen ‘muzikale’ optredens, waaronder een festival dat twee dagen duurt en dus twee keer genoemd wordt. Hoewel niet alles op de site staat (of dit nou goed of slecht is…). Even ter vergelijking, in Nijmegen zijn er 38 optredens, in Groningen 24 en in Amsterdam te veel om te tellen. Maar ach, we doen het in elk geval beter dan Middelburg, wij hebben een normale VVV pagina.

Hoewel er in Nijmegen en Groningen meer mensen wonen (resp. 20.000 en 40.000 meer in 2011) valt het me toch wat tegen. Op een avond kan ik doorgaans niet de stad in en de kroeg inlopen waar een bandje speelt. Of een vrouw met een gitaar een liedje zingt. Dat is best een gemis. Maar waarom gaat er nooit eens iemand zitten en begint hij gewoon met spelen? Het kan dan wel niet met een flinke versterker, maar dat wil niet zeggen dat er niks kan.

Een van mijn eerste concerten was in Den Bosch, ik was een jaar of 16 en Peter Pan Speedrock kwam naar de W2. De naam doet vermoeden dat het of een hysterische rockband was die vrijwel alleen mannelijke bezoekers trekt, of een soort verknipte Disney-on-Drugs happening. De waarheid ligt altijd in het midden, toch? Hoe dan ook, het zou ontzettend jammer zijn als er straks minder concerten zijn, minder cultuur, minder plezier. Hoe zou het gaan in het Haagse, als er bezuinigd moet worden? Q: ‘Willen we meer of minder cultuur?’ A: ‘Minder, minder, minder!’

(foto: http://peterpanspeedrock.nl)

“De Bossche scene heeft heel erg een eigen mening”

In de donkere krochten van het VVV wordt ieder weekend wat af gefeest. Eigenaar Ruud Bruins gooit zijn tent speciaal open voor dit interview. Gelukkig behoeft P79 verder geen inleidende woorden, het enige wat nog van belang is, is de agenda.

“De teksten trekken mensen aan in live muziek, het kan confronterend zijn, of vreselijk mooi. Het kan muzikaal iets met je emotie doen. Er is geen betere psycholoog dan muziek, denk ik dan. Zo lang mogelijk en zo veel mogelijk. Met een dj is dat hetzelfde, een goede kan een bepaalde opbouw, een spanningsboog in zijn set creëren. Als hij dan ook nog laat zien dat hij technisch heel goed is, dan is het helemaal af. Iedereen die denkt dat het alleen maar knopjes draaien is, moet het zelf maar eens proberen. Het is soms een beetje een ondergeschoven kindje wat veel meer aandacht verdient.”

Over het sluiten van de Rode Pimpernel
“De uitbater van de Pimpernel heeft gekozen om de optredens gratis te doen, dat heeft hem ook geen windeieren gelegd. Wij moesten in de programmering gaan schiften omdat we een entreeprijs vragen. Lange tijd hebben we summier geprogrammeerd, er was veel concurrentie. Nu is het afwachten, we hebben weer meer optredens gehad. Tributebands doen het goed, singer-songwriters minder. Het kan heel mooi zijn, maar voor veel mensen is het zondagmiddag-bandje-kijken toch onlosmakelijk verbonden met het glaasje bier. Dan werkt het een toch een stuk beter dan het ander. Het is een beetje aftasten wat men wil.”

Band met de regio
“De zaterdagavond is echt voor regionale bandjes, dan mag het 5 kilometer buiten Den Bosch liggen. Ik wil mensen best een podium bieden, maar muziek is een hobby. Hobby’s kosten per definitie geld, maar als ik thuis kom en zeg: ‘Ik had gister weer een leuke avond, die heeft me 500 euro gekost’, dan zijn ze niet blij. Dus worden bands met een aanhang wel vaker geboekt, ja. Ik wil muziek die ik zelf leuk vind, en die de veertiger aanspreekt, op de zondagmiddag is dat het publiek wat hier komt.”

Goed, beter, best
“Een breed publiek moet hier aan zijn trekken komen, zo lang het maar een beetje alternatief is. Di-rect heeft hier gestaan, Kensington, Racoon, Krezip en Beef. Di-rect is een bevriend bandje geworden, die kwamen hier toen ze een jaar of 16 waren. Maar om nou een favoriet te kiezen, dat gaat eigenlijk niet. Er zijn zoveel goede bandjes die binnenkomen, inpluggen en gewoon een retestrakke set spelen. Tributebandjes hetzelfde verhaal. Ik doe anderen echt te kort als ik een favoriet kies. De Dave Matthews Band (DMB) zou ik heel graag hier nog een keer neerzetten, maar dat kan ik nooit betalen. In de toekomst gaan de Kevin Costners het wel maken, die zijn al groot, maar kunnen nog veel groter. Ga het album luisteren en je bent verkocht.”

Den Bosch in de toekomst?
“Het is in de stad hier een beetje not done om zowel dj’s te hebben, als rockbandjes te laten spelen. Hoewel de W2 nu ook wat meer die kant op gaat, nu ze een danceprogrammeur hebben aangesteld. De Bossche scene heeft heel erg een eigen mening, je kunt iets neerzetten wat ontzettend gaaf is, en er komen vijf mensen op af. Er zijn er dan bij die klagen: ‘er is niks voor ons’. Dat klopt niet helemaal toch? Er moet geïnvesteerd worden aan de onderkant. Als er weinig oefenruimtes en podia zijn, zal er nooit een scene ontstaan. Popcursussen, het Popcollectief, oefenruimtes en mensen die geïnteresseerd worden in muziek, dat mist Den Bosch echt. Bezuinigingen hebben daar ook flink aan meegewerkt. Een bandje mag ook hier aankloppen, van mij mogen ze komen spelen. Laat ze zich maar melden, dan krijgen ze een biertje, en daarna op dat podium, ga maar herrie maken!”

(foto: http://www.p79.nl, 3voor12)

“Op een gegeven moment ga je mensen uit het publiek herkennen”

Vrijdag 24 en zaterdag 25 oktober was het B*There festival op de Parade in Den Bosch. En waarom? De organisatoren vinden dat ‘Den Bosch wel wat meer mag bruisen,’ zo zeggen ze op hun site. Het festival richt zich op jongeren en wordt dit jaar voor de negende keer gehouden.

Het is duidelijk te zien dat meerdere culturele instellingen meegewerkt hebben aan de aankleding van het feest. Er zijn hoge stellages, de ‘lichtcontrole’ en grote schilderingen om het terrein vorm te geven. De grote containers waar van alles te zien en te doen is, komen op verschillende plekken terug. In sommige hangen beeldschermen, op andere is met graffiti een piece gespoten. Alles bij elkaar zorgt voor een aankleding die ik verrassend vond en niet op veel andere plekken tegen ben gekomen.

Ik spreek Dirk Voets van Straight from the Fridge, een Bossche funk- en soulband. In 2008 speelde hij al saxofoon bij de band en nu ragt hij daar op een basgitaar. Op zondagavond vertelt hij in de Cordes over het festival, publiek en optreden.

“Je zou wel kunnen zeggen dat we iets hebben met B*There. Via hen hebben we de kans gehad om een clip op te nemen, die staat op youtube en werd de festival tune. We hebben hier meerdere malen gespeeld, volgens mij was onze allereerste EP release ook op B*There. In het optreden vrijdag hadden we van tevoren al heel veel zin, op het podium was denk ik goed te zien dat we echt plezier maakten. De energie was er zeker. Het publiek was aan het begin een beetje afwachtend, maar daarna stonden ze lekker te dansen. De meeste bandleden spelen het liefst ‚Let it go’. Niet eens perse dat dat de favoriet is, maar er gebeurt iets in de band, het rockt gewoon. De aankleding van het festival was leuk, kleurrijk, veel te zien. Ik ben langs heel veel bandjes geweest, de Koppensnellers waren tof, hun concept ook. Voor ons is het toch een beetje een thuiswedstrijd, om in Den Bosch te spelen, op een gegeven moment ga je ook mensen uit het publiek herkennen die vaker komen. Sowieso blijft optreden leuk, soms spannend: de reacties uit het publiek, het samenzijn en vooral het muziek maken met elkaar.”

B*There by night

Een keer alleen maar plaatjes kijken: het B*There festival in Den Bosch. Zie hier het verslag en het interview met de bassist van Straigth from the Fridge.

This slideshow requires JavaScript.

Popcolumn

Popcultuur betekent al lang niet meer hetzelfde als vroeger. Ooit was het een substroming die zich afzette tegen de heersende normen en waarden van die tijd. Met name de muziek was belangrijk, zoals dat nu ook in vrijwel iedere subcultuur is. Het is bijna twee maanden geleden dat dit blog langzaam vorm kreeg; eerst in het hoofd van iemand anders, denk ik. Iemand of iets heeft mij geïnspireerd. Daar gaat het allemaal om: inspiratie. Opnieuw geldt dit ook voor muziek. Door naar een nummer te luisteren kom ik op ideeën, soms sluit een tekst precies aan bij een gedachte of heeft een lied een bepaalde sfeer die zorgt voor het gevoel waar ik naar zoek. Relaxed, rauw, druk en ook weleens mooi.

Muziek is nog steeds communicatie, het overbrengen van alles wat iemand wil zeggen. Er zijn niet eens altijd woorden voor nodig. Zo vertellen veel mensen mij ook als ik ze interview. Bijvoorbeeld bij een film, de muziek is dan een onmisbare extra. Net zoiets als de uitroeptekens in de Donald Duck. Kan eigenlijk wel zonder, maar het haalt het bij lange na niet.

Den Bosch is mijn geboortestad, maar ik ben geen rasechte Bosschenaar die minstens een keer per week aan de Bossche bollen zit. Of het nou met of zonder bestek is. Ik weet niet hoe hoog de Sint Jan is, of hoe breed, of hoe oud. En ik heb een hekel aan Carnaval omdat iedereen schijnt te denken dat het de bedoeling is om zo veel mogelijk bier over een ander heen te gooien. Puur zonde. Maar nu klink ik ondankbaar, ik ben blij met het uitgaansleven (dat vroeger ongetwijfeld beter was). Proeven van steeds weer andere muziekstijlen, sommige waren meteen goed, andere duurden even om te leren waarderen.

Door andere contacten, andere vrienden, andere cafés en andere levensstijlen leerde ik andere muziek kennen. Ook hier kwam veel nieuwe inspiratie kijken. Het leven en muziek; beide even veranderlijk. Het een volgt het ander op, met verandering komen andere mogelijkheden en de kans om iets nieuws te beleven. De tijd zal het leren.

(foto: https://www.flickr.com/photos/idiolector/)

“Het beleid doodt de creativiteit”

Vrijdag 3 oktober is heel Den Bosch in touw geweest voor de Popronde. Om al de muzikanten die dag een podium te geven zijn veel vergunningen en ontheffingen vereist. In dit geval gaat het om een groot evenement maar bij andere optredens hebben organisatoren en horecaondernemers net zo goed met deze regels te maken. Zo ook Roel van Dongen, hij organiseert een jamsessie bij café Lohengrin.

Geïnteresseerden kunnen zelf ook live optredens organiseren en mogen hiervoor subsidie aanvragen. Bij de gemeente kunnen ze terecht voor meer informatie, vergunningen en Bewoners Initiatief Gelden om het evenement mee te financieren.

(foto: Ton Nolles)

Den Bosch: wie is er niet groot in geworden?

Het lijkt soms zo’n ondergewaardeerde stad, Den Bosch. Anouk komt uit Den Haag, André Hazes komt uit Amsterdam en Within Temptation komt voor eenderde uit Zuid Holland. Maar ‘onze’ stad dan, komt er niks vandaan? Neen, driewerf fout lieve mensen! Hé gelukkig, kunnen we weer allemaal rustig adem halen. Adem halen en verder lezen.

De band Straf, pure Brabopop (of polderpolka, zoals ze zelf zeggen). Ooit ontstaan bij een jamsessie in het bekende Café de Palm. De band maakte naast muziek ook de muziektheatervoorstelling WLADIWOSTOK, uitgevoerd in de Toonzaal.

Geboren in Oss, maar opgegroeid in Den Bosch is Niels Duffhuës. Een echte duizendpoot die singer-songwriter is en zich bezig houdt met theater en film. Hij heeft ook gezongen bij rock/metalband The Gathering. De band heeft wereldwijd getoerd. Sommige Bosschenaren herinneren zich dat leden van de band veel te vinden waren in Den Bosch, onder andere in de Haverkist (nu Bottles & Bites).

Duffhuës heeft samengewerkt met Born Stuyven, een zanger die ook getoerd heeft met Simple Minds. Vroeger zat hij bij Thunderin’ Hearts.

Den Bosch heeft ook metal voortgebracht, dit met de band Allied Forces. Ze hebben onder andere optredens gehad in België, Duitsland en Noorwegen.

Nu, voor de liefhebbers van wat minder ruig werk: in 1965 wordt Theo Nabuurs geboren. Eind jaren ’90 krijgt hij met Ramon Roelofs meer bekendheid, ze treden op als Charly Lownoise & Mental Theo en krijgen veel Happy Hardcore-fans. Nog steeds worden zijn nummers vaak gedraaid en geremixt.

Hans Sanders, kennen we Hans Sanders? Hij speelde bij de band Bots als gitarist en zanger, ook in Duitsland was de groep bekend. In 2007 is Sanders overleden, Bots was nog steeds een veelgevraagde act. Pak een biertje, haak in en zing maar mee…

Een interessante reportage: http://www.npo.nl/het-uur-van-de-wolf-bots-trekt-ten-strijde/11-05-2014/NPS_1246719

Ook uit de stad, maar daar scheppen we liever niet over op: Albert West. Vooruit, toch een liedje.

Niet uit Den Bosch, maar wel binnen gehoorsafstand: Het zijn de koningen der Nederpop, de leden van Doe Maar. En drummer Jan Pijnenburg komt gewoon uit Vught. Één station van Den Bosch Centraal af. Nou is Vught officieel een eigen gemeente, maar alles waar je voor minder dan 5 euro naartoe kunt met het openbaar vervoer, is gewoon Den Bosch. In 1984 was de band hun gillende en flauwvallende vrouwelijke tienerfans zo zat dat de leden uit elkaar gingen. De twee afscheidsconcerten werden ook gegeven in de stad, op de Maaspoort om precies te zijn. Verder komen basgitarist Henny Vrienten en gitarist Jan Hendriks uit Hilvarenbeek en Mill. Hartstikke in de buurt. Een goed excuus om drie nummers te luisteren.

Hilvarenbeek blijkt meer talent te hebben en heeft RK de Veulpoepers veurtgebracht.

Net zo bekend als Parkpop nu, was het festival Popwerk ooit. Op de grote markt in Den Bosch speelden Tool, Krezip, The Gathering (daar heb je ‘m weer) en natuurlijk Doe Maar. Het festival wordt helaas niet meer gehouden.

Trammelant met Knarsetand

Misschien dat ik door mijn aandeel in de consumptie van de 500 gratis Jack&Coke niet helemaal onpartijdig meer ben, maar de opening van het vernieuwde poppodium en de fabriek van de W2 is goed gevierd. De drankjes blijken het best bewaarde geheim van de avond, want Jack en ik hoeven pas rond half twaalf afscheid van elkaar te nemen. Kleine noot: de opening begon om 19.15. Als laatste act mixt dj Twanz plaatjes. Vanavond wordt een drieluik zoals Jeroen Bosch zich dat niet voor had kunnen stellen.

Voor het nog iets te nuchtere publiek lijkt de openingsact Sven Hammond Soul het aan het begin moeilijk te hebben. De vijfkoppige band heeft enkele malen eerder in de W2 gestaan en is dus bekend hier. Toch gaat de interactie met de zaal niet in een keer goed, de zanger moet er hard aan trekken om het publiek mee te krijgen. Zodra de verbinding eenmaal tot stand is gekomen is het feest er ook echt.

Door de avond heen is te zien dat de W2 (of het feit dat de optredens gratis waren) veel publiek trekt, veel verschillend publiek. Er lopen krakers rond, mannen in pak en muzikanten die zelf komen kijken. Voor het podium staat lange tijd een soort pin-up meisje te dansen. Ze heeft een korte pony en golvend haar, draagt veel kant en een korset. Allemaal zwart, maar ze ziet er nog steeds lief uit. Achter in de zaal staat een man met een hanekam en kistjes te praten met een man in nette schoenen en een donkerblauw pak.

Hoofdact Knarsetand krijgt zowel de zaal als het podium goed vol, ze zijn zelf met tien man dus dat scheelt. Zingend over Babylon beweegt zangeres Miou zich sierlijk van de ene kant van het podium naar het andere. Net een gereïncarneerde Cleopatra. Hoewel ze met haar lange dreads van het ene op andere moment kan veranderen in een Medusa wanneer er een heftiger nummer gespeeld wordt.

Het publiek is een beetje nukkig deze avond, een geluk bij een ongeluk want zojuist is collectief een nieuwe term uitgevonden: crowd lifting. Een fenomeen waarbij een persoon net als bij crowd surfen de hele zaal door gaat, maar steeds op dezelfde handen gedragen wordt omdat de rest van het publiek weigert hem aan te pakken. Gelukkig gaat de sitdown een stuk beter. Wanneer je letterlijk met je neus op de feiten gedrukt wordt en op okselhoogte kunt constateren dat het zo naar mens ruikt overal. Daarna mocht ook de pit niet ontbreken.

Maar goed, terug naar het optreden. Wat gaat het er lekker aan toe, veel nummers hebben een duidelijke ska invloed, reggae komt ook veel terug. De combinatie met andere muziekstijlen maakt dat elk nummer een eigen karakter heeft maar dat het optreden duidelijk een geheel is, alle songs lopen in elkaar over. Ken je dat, als een artiest echt goed is, en je gewoon een beetje verliefd wordt als ze bezig zijn met muziek maken? Het is op z’n minst auditief flirten.

Kortom, een interessante, gevarieerde avond, maar uiteindelijk heb ik me nog nooit zo smerig gevoeld. Niet om het zweet, niet om het rondvliegend bier, maar omdat ik aantekeningen sta te maken tijdens een optreden waarbij iedereen op het podium zich uit de naad aan het werken is. Ach ja, je moet er iets voor over hebben hé.

This slideshow requires JavaScript.

Welkom in Den Bosch

Misschien hoef ik je hier helemaal geen welkom te heten, het kan goed dat je in Den Bosch woont, of in de buurt. Anders ben je er vast wel eens geweest, heb je een Bossche Bol gegeten, gekeken naar de Sint Jan (die waarschijnlijk in de stijgers stond) en gedacht: goh, wat een gezellig bourgondisch stadje. Geen van bovenstaande? Dan vraag ik me af wat je op dit blog doet, maar vind ik het extra leuk dat je al tot hier gekomen bent en interesse hebt! Blijf vooral nog even hangen.

Den Bosch heeft godzijdank meer te bieden dan gigantische chocolade slagroomsoezen en een kerk gebouwd op moerassige grond. Een kleine rondleiding:

Vlakbij het centraal station staat een oude sigarenfabriek, nu vooral bekend als de W2. Sinds eind jaren ’80 wordt een podium geboden aan nationale en internationale bands en solisten uit allerlei genres. Naast het Poppodium profileert de W2 zich ook als Popcollectief voor (amateur) muzikanten. Op dit moment wordt gewerkt aan drie nieuwe oefenruimtes die aan het eind van het jaar af moeten zijn. Bedoeld voor startende regionale bands. Vrijdag 19 september is de opening van het vernieuwde Poppodium en de nieuwe Willem II Fabriek (voor muziek en kunst).

Wie bij de W2 de straat oversteekt, treft de Verkadefabriek. Ja, inderdaad, ‘die van de koekjes’. In 2004 was de verbouwing van het pand klaar en werd het echt in gebruik genomen. Er is nu film, theater, cabaret, dans, lezingen en debat en horeca. Interessanter voor de muziekliefhebber zijn de repetitieruimten, het clubgedeelte ClubV en de losse optredens van onder andere jazzmuzikanten, singer-songwriters en enkele bandjes. Ook de Verkadefabriek heeft iets te vieren, na een klein rekensommetje wordt duidelijk dat de fabriek dit jaar tien kaarsjes uit kan blazen (van een zelfgebakken taart misschien). Dit wordt gevierd op 27 september, met het non-stop festival 24 uur Verkadefabriek.

Het World Skate Center zit een straat verder, met uitkijk op de kade van de Dieze. Ooit een ijzergieterij, toen het evenementencentrum de Talent Factory zoals dat jaren bekend is gebleven, sinds eind 2012 het WSC. De muzikale noot blijkt hier uit de jamsessies die maandelijks georganiseerd worden, er is plek voor (punkrock) bands en tijdens de Popronde zal de psychedelische rockband PAUW hier optreden. Daarnaast is er regelmatig een dj die plaatjes draait tijdens het skaten en chillen.

Maar nu richting het centrum. P79 is gevestigd op de markt, nummer (je raadt het nooit) 79. Bij het VVV kantoor kunnen ze je meteen doorsturen naar beneden, het café is namelijk gevestigd in de kelder van hetzelfde gebouw. Naast de vijf resident dj’s is er ongeveer eens per maand een comedy night en veel live muziek, soms van donderdag tot en met zondag.

In een bekende horecastraat tussen de markt en de Parade zit Roels. Elke donderdagavond is er live muziek met piano en drums, vrijdag en zaterdag een dj.

Het Theater aan de Parade valt ook onder de categorie ‘van alle markten thuis’. Cabaret, dans, film, en natuurlijk meerdere vormen van theater en musical. Hier worden concerten verzorgd en opera’s en klassieke muziekstukken opgevoerd.

Sinds 2005 biedt de Toonzaal klassieke muziek, jazz en wereldmuziek. Ook op deze locatie, vlakbij de Parade is er werk- en productieplaats voor muzikanten en componisten.

In de Muzerije, naast de bieb ligt de nadruk op amateurkunst. Dans, beeldende kunst, theater en muziek natuurlijk. Er worden vooral cursussen gegeven voor volwassenen en kinderen maar ook optredens verzorgd. Sinds maart is op zondagmiddag Biertje Bandje Bitterbal. Regionale bands krijgen een podium, bezoekers kunnen met een (tadaa!) biertje en een bitterbal van 14.00 tot 18.15 komen luisteren.

Bij de Rode Pimpernel, schuin tegenover de Muzerije zat je goed op dinsdagavond (unplugged) en zondagmiddag (bandjes van verschillend allure). Helaas is het café sinds juli permanent gesloten.

Ten slotte is er nog genoeg te doen in de evenementenlocaties die Den Bosch rijk is. De Brabanthallen achter het centraal station, de Azijnfabriek vlakbij de Sint Jan en de Orangerie om de hoek van de Muzerije. Er wordt van alles georganiseerd, van technofeesten tot carnavalsavonden.

(foto’s: https://www.flickr.com/photos/faceme/, https://www.flickr.com/photos/prutsert/)